زندگی در گذر است .
می گذرد و با خود کوله باری از خاطرات را به جای می گذارد.
زندگی شیرین است، اگر دوست در کنار انسان باشد.
زندگی شیرین است، اگر گل محبت در دل باشد.
زندگی شیرین است، اگر بتوانی در دل دیگران،
خصوصا ً دوستان ،
گلی از گلهای محبت را بکاری.
همه ما،یه روزی از این دنیای بی وفا میریم.دیر یا زودش فرقی نمی کنه؛مهم اینه که دست پر بریم.این راهی است که تولد ما را مجبور به پیمودن آن کرد و همه ما آن را تجربه می کنیم .ان شاء الله تجربه ای آسان برای ما باشد و بتوانیم راحت با آن کنار بیآییم.هر چند اطرافیان تا مدتی رنج می کشند و باور این مطلب که یکی ازعزیزانشان را از دست داده اند مشکل می باشد.
چند روز قبل هم ، روز 22 بهمن، نوبت به پسر خاله من رسید تا این راه ابدی را طی کند.
سید میلاد ، پسر خاله جون، خدا به همراهت...خیلی زود از پیش ما رفتی و ما رو داغ دار کردی . اونوقت که خبر رهیدن از قفس تنت رو شنیدم خیلی ناراحت شدم؛ آخه تو هم بازی دوران بچگیم بودی.
خاطراتی که با هم داشتیم رو برای همیشه توی دلم نگه می دارم .
به امید دیدار...
کج ذوقی در جایی نوشته بود:
"دیروز را در دفتر هزار برگ حسرت،
امروز را در دفتر صد برگ افسوس،
فردا را در دفتر بی برگ امید می نویسم!"
من نیز،هرچند دیروز را با حسرت پشت سر گذاشته ام؛نه به خاطر آنچه هستم ،بلکه به دلیل آنچه می توانستم باشم؛لیکن کوشش می کنم تا با پشتکار خود،به فردا امیدوارنه بنگرم. وتلاش می کنم تا استعدادهای خود را دریابم، چون میدانم که مهمترین چیز در
زندگی هدر رفتن استعداد است.