همه ما،یه روزی از این دنیای بی وفا میریم.دیر یا زودش فرقی نمی کنه؛مهم اینه که دست پر بریم.این راهی است که تولد ما را مجبور به پیمودن آن کرد و همه ما آن را تجربه می کنیم .ان شاء الله تجربه ای آسان برای ما باشد و بتوانیم راحت با آن کنار بیآییم.هر چند اطرافیان تا مدتی رنج می کشند و باور این مطلب که یکی ازعزیزانشان را از دست داده اند مشکل می باشد.
چند روز قبل هم ، روز 22 بهمن، نوبت به پسر خاله من رسید تا این راه ابدی را طی کند.
سید میلاد ، پسر خاله جون، خدا به همراهت...خیلی زود از پیش ما رفتی و ما رو داغ دار کردی . اونوقت که خبر رهیدن از قفس تنت رو شنیدم خیلی ناراحت شدم؛ آخه تو هم بازی دوران بچگیم بودی.
خاطراتی که با هم داشتیم رو برای همیشه توی دلم نگه می دارم .
به امید دیدار...
تسلیت می گم.................مردن آدمها منو ناراحت نمی کنه فقط سخت دلتنگ می شم
به امید موفقیتت .وبلاگت خیلی باهاله.